این روزها مصادف است با فقدان مردی که پدر علم ارتباطات ایران نام گرفته است مردی که خدمات بسیاری برای فراگیر شدن این علم در جوامع دانشگاهی انجام داده است و رخت بربستن او به دیار باقی در روز پنجشنبه 14 آذر بار دیگر نام جاودانه اش را برای من که اولین بار از زبان استادم مرحوم دکتر غلامرضا طباطبایی در دانشگاه هنر شنیدم و می دیدم که آن استاد فرزانه چگونه از استادش دکتر معتمد نژاد سخن می گوید زنده نمود و درحقیقت او با مرگش بار دیگر در قلوب تمامی ملت ایران و ادب دوستان زنده و جاودانه شد و به قول سعدی شیراز : مرده آن است که نامش به نکویی نبرند .

به بهانه ی سوگ هجرت استاد معتمد نژاد خاطره آشنایی او با فرزند شایسته کویرمزینان دکتر علی شریعتی مزینانی را به نقل از خودش تقدیم مخاطبان گرانمایه شاهدان کویرمزینان می نماییم تا یاد و نامش برایمان همیشه جاودانه باشد

مردم سالاری نوشت :

دکتر کاظم معتمدنژاد کمتر اهل مصاحبه بود و بيشتر به تحقيق و پژوهش مشغوليت داشت. اما يکي از معدود مصاحبه‌هاي او با نشريه کيهان فرهنگي بود که در پاييز سال 1388 انجام شد و دکتر معتمدنژاد در آن گفت و گو از دوران کودکي و نوجواني و ادامه تحصيل خود سخن گفته که بازخواني بخش‌هايي از آن مي‌تواند جالب باشد. با گراميداشت ياد دکتر معتمدنژاد، بخش‌هايي از آن گفت و گو را مي‌خوانيم.

بعد از کودتاي سال 1332، دکتر شريعتي، شعري حماسي و اميدوارانه درباره ادامه مبارزه، خطاب به شمع گفته بود که در مجله فردوسي چاپ شده بود و آنجا براي گريز از سانسور پس از کودتا، شعر را با نام «مرحوم علي شريعتي مزيناني» چاپ کرده بود. استاد! شما آن سال‌ها با دکتر شريعتي آشنايي داشتيد؟

آشنايي من با دکتر شريعتي جريان جالبي دارد، سال 1340 من در فرانسه بودم. آن زمان، دنبال اين بودم که مهد کودکي پيدا کنم تا دختر کوچکم را به آنها بسپارم. پيدا کردن مهد کودک هم آن زمان در فرانسه، خيلي مشکل بود. سرانجام مهدکودکي نزديک دانشگاه و دور از منزل خودمان پيدا کردم. وقتي که دختر دو ساله ام را به آنجا بردم و مشغول تعويض لباسش بودم تا او را به مسوول مهدکودک تحويل بدهم، ديدم خانمي‌هم آمد تا فرزندش را به آنجا بسپارد. اين خانم، فارسي صحبت مي‌کرد. من خوشحال شدم و خودم را به او معرفي کردم و آشنا شديم، او هم خودش را معرفي کرد و گفت: من پوران شريعتي «شريعت رضوي» هستم، و همان روز يا روز بعد از آن بود، که من و همسرم و خانم دکتر شريعتي به رستوران دانشجويي رفتيم و ناهار خورديم.

به اين ترتيب بود که من از طريق همسر دکتر شريعتي با ايشان، آشنا شدم و اين آشنايي ادامه پيدا کرد و آنجا با هم، همکاري مي‌کرديم. سال 1342 که دکتر شريعتي مي‌خواست به ايران بيايد، دوستان و دانشجويان در دانشگاه براي او، مراسمي‌به عنوان خداحافظي گذاشتند و دکتر شريعتي هم برايمان صحبت کرد. آن مراسم و ديدار، آخرين ديدار من با دکتر شريعتي بود، چون وقتي به ايران آمدم، نتوانستم خدمت ايشان برسم.


منبع : مردم سالاری


برچسب‌ها: مزینانی, شریعتی, معتمدنژاد, علم ارتباطات در ایران